#5 Skiën in Iran

Bezoek elk jaar een plek waar je nog nooit bent geweest.

Wij komen al 25 jaar in de Zillertal Arena en raden dat natuurlijk iedereen aan. Er zijn jaren geweest dat ik een winter vier keer richting Königsleiten reed. Het is natuurlijk lekker bekend en een autist zoals ik wil vooral niet te veel veranderingen. Op één van de mooiste ski-dagen ooit heb ik alleen maar de twintig keer de Larmachlift genomen… Anderzijds is het ook geweldig om nieuwe gebieden te ontdekken. We zijn al regelmatig in Frankrijk wezen skiën, op wintersport geweest in Noorwegen en Italië en hebben verschillende gebieden in Oostenrijk bezocht. Dat was geweldig, maar het mag zelfs nog wel wat extremer. Volgend jaar hoop ik naar Japan te gaan en ook Canada staat nog op mijn verlanglijstje. Onderstaande blog schreef ik twee jaar geleden voor Wintersporters.nl, nadat ik een vriend had opgezocht die in Iran woonde.

Op twee uren rijden van Tehran heb je twee grote skigebieden: Shemshak en Dizin. Begin december 2016 was ik hier en helaas waren deze beiden nog gesloten. Het veel kleinere Darbandsar ging dat weekend wél open en daar was dan ook heel ski-minnend Iran op af gekomen. We vertrokken al om zes uur vanuit de stad en ontbeten in één van de vele restaurantjes onderweg. Zelf had ik voor een dag skiën niet mijn eigen materiaal meegenomen en ben naar één van de verhuurders gegaan. Voor €15,- huurde ik voor een dag een paar schoenen en Dynastar ski’s. We waren er met Iraanse vrienden en dat scheelde wat in de prijs. Vervolgens moesten we een half uur in de rij voor onze dag passen. Voor €20,- had je een pas die alleen gescand wordt bij entree van het gebied. Hiervoor kreeg je twee stoeltjes liften, een sleeplift en een gondel. De gondel was een oude uit Kronplatz en de liften waren oud en traag. Ze lieten in de vierstoeltjeslift maar twee personen per keer toe en ze lieten om en om een stoeltje leeg. We hebben maar niet gevraagd waarom ze dat deden…

De pisten waren top! Mijn ski’s waren niet gewaxt, maar gelukkig waren de pistes redelijk stijl en lekker hard. Her en der waren prima mogelijkheden om ook naast de piste een spoor te trekken. Het uitzicht was fenomenaal en het niveau van de skiërs deed niet veel onder voor een dagje Winterberg. Er werd les gegeven, her en der een paar stuntels, maar zeker ook een paar goede skiërs en boarders. Wat mij wel opviel was dat er geen kinderen aan het skiën waren. De mensen waren uitermate vriendelijk en wilden allemaal weten waarom wij uit Europa hier kwamen skiën! Het is in Iran ook de sport voor de elite en je zag veel mensen die Engels konden en zich vrijer voelden dan in de stad: velen nuttigden eigen gestookte drank in de (lange) rijen en ze hadden fel gekleurde skikleding aan. Vrouwen zijn in Iran verplicht om compleet verhullende kleding en een hoofddoek te dragen, maar hier droegen ze (soms) strakke skipakjes, mutsen, helmen en een enkeling stond zelfs even te paraderen met de haren los.

We waanden ons door de mensen, restaurants, omgeving en pistes regelmatig gewoon in de Alpen. In de middag werd het een heel stuk rustiger en hadden we de pistes voor onszelf. De liften waren verouderd, de borden kon ik niet altijd lezen en de organisatie was op zijn Iraans, maar verder heb ik er een prachtige dag gehad! De grotere gebieden moeten veel meer mogelijkheden hebben en ook regelmatig een dj buiten hebben staan en er zou zelfs een wijntje te krijgen zijn. Al met al een prachtige dag, welke mij incl. huur, ontbijt, lunch en diner nog geen €50,- gekost heeft. Er moeten ook prachtige chalets te huur zijn (tegen westerse prijzen) en een ticket naar Tehran is al te boeken voor €140,-. Geen alternatief voor de Alpen, maar wél een geweldige ervaring voor de avonturiers. Zelf ga ik ook zeker een keer weer en dan wat langer skiën!